Βαρειές κουβέντες
Περπατούσα τις προάλλες με το σκύλο μου τον Άρη. Περάσαμε έξω από την αυλή του κου. Χρήστου, και αμέσως πετάχτηκε ο σκύλος του ο Σπόττυ, γαυγίζοντας σαν τρελός. Με το που τον είδε ο Άρης γύρισε κι αυτός προς το μέρος του, γαυγίζοντας απειλητικά. Δε σταματάγανε με τίποτα. Τράβαγα τον Άρη, του φώναζα "Φτάνει! Προχώρα! Άσ΄τον ήσυχο...". Ο κος Χρήστος κοίταζε όλη τη σκηνή σκεπτικός, χωρίς όμως να κάνει κάποια προσπάθεια να τους χωρίσει. Τον κοίταξα με απορία, γιατί συνήθως παρεμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις. Κατάλαβε τι σκεφτόμουν μου μάλλον, γιατί μου είπε με βαρύ ύφος, και απόλυτη σοβαρότητα: "Άστο, δεν θα καταφέρεις τίποτα. Έχουν ανταλλάξει βαρειές κουβέντες..."
posted by Anonymous at
9:00 PM
5 Comments:
Αυτό εννοούσες; Πράγματι, καλό, και μάλιστα πιό δύσκολο (λόγω του εσκεμμένα μικρού μεγέθους). Χαμογέλασα. Μόνο μια παρατήρηση: αν πρέπει να βγαίνει μια πικρία, ίσως λείπει μια λέξη πριν τη τελευταία πρόταση. Έτσι, παίρνω μια γεύση λευκής σημαίας, μιας εσωτερικής κατάρρευσης μπροστά στο αναπόφευκτο.
nice one (as usual)
καλή εβδομάδα!
Καλή εβδομάδα σε όλους!
distrop, ποιά λέξη θεωρείς ότι λείπει;
yk thanks. Θα τα πούμε καθόλου, τι λές;
Μη το κουράζουμε αδίκως, απλά είπα ΑΝ θες να βγάλει μια πικρία το βαρύ ύφος και το σοβαρότητα δεν αρκούν, μια ακόμα λέξη (δεν ξέρω ποιά) χρειάζεται εκεί. Κάποιο επίθετο. Αλλά όλα αυτά ΑΝ μιλάει με πικρία ο μπάρμπας. Αλλιώς εμένα μου φαίνεται κάπως απογοητευμένος, κάπως given up. Μη το κάνουμε και θέμα όμως.
OK! as to afisoume stn eswterikh katarreysh.
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home