Ξεχνάς και έναν άλλο εσχαρέα που τον έστειλαν κακήν-κακώς σ’εμάς, γιατί τον είχαν ήδη διώξει από άπειρες μονάδες και δεν τον ήθελε κανείς. Νομίζω γρήγορα καταλάβαμε γιατί. Κανείς δεν κατάλαβε πότε παρουσιάστηκε, πότε ήταν ένδον και πότε τον πετάξαμε κι εμείς σαν μπαλάκι σε κάποιους άλλους. Ίσως, λοιπόν, γι αυτό δεν το θυμάσαι. Γιατί όταν ήταν η σειρά του να μαγειρεύει, μάλλον κι εκείνος το ξεχνούσε. Και ο ανθυπασπιστής ΤΖΕΦ [δεν είναι ειδικότητα αυτό, όνομα είναι] έκανε χρυσές δουλειές με το κυλικείο… Και ήρθε η ώρα εδώ να εξομολογηθώ τη μεγαλύτερη αμαρτία της ναυτικής μου θητείας. Όταν ο παλαιός ναύτης του οπλονομείου ήρθε να πάρει το απολυτήριό του, μου έβαλε στο χέρι ένα κλειδί και χαμογέλασε όλο νόημα. Ήταν το κλειδί του ψυγείου στο επίστεγο. Εκεί που έμπαιναν όλα τα αναψυκτικά και οι γκοφρέτες. Όπως καταλαβαίνετε, τα βράδια, όταν είχα βάρδια 12-3 ή 3-6 [όταν δηλαδή σταμάτησαν το οκτάωρα στη γέφυρα], αν μη τι άλλο, ούτε το ανθρακικό μου έλειπε ούτε η σοκολάτα. Είχα όμως τόσες τύψεις που, αρκετούς μήνες μετά, όταν πια ούτε βάρδιες ούτε παλαιότεροι ναύτες δεν υπήρχαν στο δικό μου [ναυτικό] μικρόκοσμο, μου εμπιστεύονταν οι μόνιμοι το κλειδί του κυλικείου για να καλύπτω τις ανάγκες των υπολοίπων, ανοίγοντάς το δύο φορές την ημέρα. Ε, όταν δεν κοιτούσε κανείς, έβγαλα από την τσέπη μου είκοσι ευρώ και τα άφησα στο ταμείο. Δε ξέρω αν ήταν αρκετά, αμέσως όμως ένιωσα καλύτερα. Ηθικά, εκείνη τη στιγμή απολύθηκα κι εγώ…
ο ΚΣΤΗΣ (ΕΣΧ) Μαρλαγκούτσος (εντελώς χύμα άτομο, καλό παιδί) ήταν υπεύθυνος καρρέ Αξιωματικών, και δεν έκανε το μάγειρα.
Είχαμε τον ναύτη (Εσχ) Ντουντουνάκη, ο οποίος παραδόξως κάτι ήξερε απο μαγειρική, αλλά το σαίνι ο οπλονόμος μας αποφάσισε να τον κάνει τηλεγραφητή, για εντελώς ακατανόητους λόγους, και να πάρει τον ΝΤΗ (ΤΗΛ) Ραδιοτόπουλο (τρομερό όνομα για τηλεγραφητή, ε?! βασικά τρομερό όνομα γενικώς) από τις συνεννοήσεις και να τον βάλει μάγειρα!!!!
Καταστροφή.
Τελικά για να έρθουν εντελώς τα πάνω κάτω, μέσα από μια σειρά κωμικοτραγικά γεγονότα κατέληξε να βρεθεί μάγειράς μας ο ΝΤΗΣ (Τ/ΠΒ) Σουϊτσμές (άλλο τρομερό όνομα), ο οποίος ο κακομοίρης όπως έμαθα σκοτώθηκε σε αυτοκινητηστικό λίγο μετά που απολύθηκε. Ο Νίκος ο Σουϊτσμές, που λέτε, ήταν by far το πιο καταστραμένο άτομο από ναρκωτικά στο καράβι. Και όχι μόνο τσιγάρα, έπαιρνε χάπια, ιστορίες, ότι θέλετε. Επανειλλημένως τον είχαν φορτώσει νύχτα σε ασθενοφόρο κατευθείαν από τη βάρδια. Από μαγειρική δεν είχε καμία ιδέα, αλλά είχε ένα μεγάλο σχέδιο: ήθελε να κάνει έρανο να αγοράσει χασισάκι και να το βάζει στα φαγητά του αντί από ρίγανη. Δεν νομίζω ότι το κατάφερε...
Οπότε όπως καταλαβαίνετε, τα βρώμικα έξω από την Π1 κάνανε χρυσές δουλειές από τη ΦΓ μας!
2 Comments:
Ξεχνάς και έναν άλλο εσχαρέα που τον έστειλαν κακήν-κακώς σ’εμάς, γιατί τον είχαν ήδη διώξει από άπειρες μονάδες και δεν τον ήθελε κανείς. Νομίζω γρήγορα καταλάβαμε γιατί. Κανείς δεν κατάλαβε πότε παρουσιάστηκε, πότε ήταν ένδον και πότε τον πετάξαμε κι εμείς σαν μπαλάκι σε κάποιους άλλους. Ίσως, λοιπόν, γι αυτό δεν το θυμάσαι. Γιατί όταν ήταν η σειρά του να μαγειρεύει, μάλλον κι εκείνος το ξεχνούσε. Και ο ανθυπασπιστής ΤΖΕΦ [δεν είναι ειδικότητα αυτό, όνομα είναι] έκανε χρυσές δουλειές με το κυλικείο…
Και ήρθε η ώρα εδώ να εξομολογηθώ τη μεγαλύτερη αμαρτία της ναυτικής μου θητείας. Όταν ο παλαιός ναύτης του οπλονομείου ήρθε να πάρει το απολυτήριό του, μου έβαλε στο χέρι ένα κλειδί και χαμογέλασε όλο νόημα. Ήταν το κλειδί του ψυγείου στο επίστεγο. Εκεί που έμπαιναν όλα τα αναψυκτικά και οι γκοφρέτες. Όπως καταλαβαίνετε, τα βράδια, όταν είχα βάρδια 12-3 ή 3-6 [όταν δηλαδή σταμάτησαν το οκτάωρα στη γέφυρα], αν μη τι άλλο, ούτε το ανθρακικό μου έλειπε ούτε η σοκολάτα. Είχα όμως τόσες τύψεις που, αρκετούς μήνες μετά, όταν πια ούτε βάρδιες ούτε παλαιότεροι ναύτες δεν υπήρχαν στο δικό μου [ναυτικό] μικρόκοσμο, μου εμπιστεύονταν οι μόνιμοι το κλειδί του κυλικείου για να καλύπτω τις ανάγκες των υπολοίπων, ανοίγοντάς το δύο φορές την ημέρα. Ε, όταν δεν κοιτούσε κανείς, έβγαλα από την τσέπη μου είκοσι ευρώ και τα άφησα στο ταμείο. Δε ξέρω αν ήταν αρκετά, αμέσως όμως ένιωσα καλύτερα. Ηθικά, εκείνη τη στιγμή απολύθηκα κι εγώ…
Να διευκρινίσω:
ο ΚΣΤΗΣ (ΕΣΧ) Μαρλαγκούτσος (εντελώς χύμα άτομο, καλό παιδί) ήταν υπεύθυνος καρρέ Αξιωματικών, και δεν έκανε το μάγειρα.
Είχαμε τον ναύτη (Εσχ) Ντουντουνάκη, ο οποίος παραδόξως κάτι ήξερε απο μαγειρική, αλλά το σαίνι ο οπλονόμος μας αποφάσισε να τον κάνει τηλεγραφητή, για εντελώς ακατανόητους λόγους, και να πάρει τον ΝΤΗ (ΤΗΛ) Ραδιοτόπουλο (τρομερό όνομα για τηλεγραφητή, ε?! βασικά τρομερό όνομα γενικώς) από τις συνεννοήσεις και να τον βάλει μάγειρα!!!!
Καταστροφή.
Τελικά για να έρθουν εντελώς τα πάνω κάτω, μέσα από μια σειρά κωμικοτραγικά γεγονότα κατέληξε να βρεθεί μάγειράς μας ο ΝΤΗΣ (Τ/ΠΒ) Σουϊτσμές (άλλο τρομερό όνομα), ο οποίος ο κακομοίρης όπως έμαθα σκοτώθηκε σε αυτοκινητηστικό λίγο μετά που απολύθηκε. Ο Νίκος ο Σουϊτσμές, που λέτε, ήταν by far το πιο καταστραμένο άτομο από ναρκωτικά στο καράβι. Και όχι μόνο τσιγάρα, έπαιρνε χάπια, ιστορίες, ότι θέλετε. Επανειλλημένως τον είχαν φορτώσει νύχτα σε ασθενοφόρο κατευθείαν από τη βάρδια. Από μαγειρική δεν είχε καμία ιδέα, αλλά είχε ένα μεγάλο σχέδιο: ήθελε να κάνει έρανο να αγοράσει χασισάκι και να το βάζει στα φαγητά του αντί από ρίγανη. Δεν νομίζω ότι το κατάφερε...
Οπότε όπως καταλαβαίνετε, τα βρώμικα έξω από την Π1 κάνανε χρυσές δουλειές από τη ΦΓ μας!
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home